السلام علی الحسین و علی عباس الحسین (ع)
آب از هیبت عباسی تو می لرزد
بی عصا آمده‌ای حضرت موسی شدهای
به سجود آمده‌ای یا که عمودت زده‌اند
یا خجالت زده‌ای به که چه زیبا شدهای
یا اخا گفتی و ناگه کمرم درد گرفت
کمرم خم شده راه
کمر خم شده را
برق تماشا شدهای
یک گل میان علقمه فتاده
دستش جدا بر روی خاک فتاده
بر مشامم می‌رسد
هر لحظه بوی کربلا
بر دلم ترسم به ماند
آرزوی کربلا
تشنه ی آب فرات
ای عجل مهلت بده
تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا
یا حسین
قال ابی عبدالله عليه السلام :
اِنَّ مِن حَقيقَةِ الايمانِ اَن تُؤثِرَ الحَقَّ وَ اِن ضَرَّكَ عَلَى الباطِلِ وَ اِن نَفَعَكَ وَ اَن لا يَجوزَ مَنطِقُكَ عِلمَكَ؛
از حقيقت ايمان اين است كه حق را بر باطل مقدم دارى، هر چند حق به ضرر تو و باطل به نفع تو باشد و نيز از حقيقت ايمان آن است كه گفتار تو از دانشت بيشتر نباشد.
(بحارالانوار، ج 2، ص114)
